گوش کردن ترکیبی از شنیدن گفته های طرف مقابل و درگیری با فرد در حال صحبت است . اهمیت چنین مهارتی را از این واقعیت می توان برداشت کرد که ما بیش از هر کار دیگری در زمان بیداری انجام می دهیم وقت خود را صرف گوش کردن می کنیم چون توانایی ما در گوش کردن مستقیماً بردوستی ها ، روابط خانوادگی و کارآمد بودن شغلی و حرفه ای ما اثر می گذارد . موضوع گوش کردن در سه مجموعه از مهارت ها مورد بررسی قرار می گیرد .

مهارت های توجه مهارت های پیگیری ومهارت های انعکاسی .

توجه کردن که از طریق حالت درگیر بودن تماس چشمی ، حرکت بدنی مناسب و اطمینان از مزاحم نبودن محیط و عوامل محیطی نشان داده می شود و مشخص می کند شنونده از نظرروانی در برابر گوینده حاضر است .مهارت های استفاده از درباز کن ها ، تشویق های کلامی کوتاه ، سوال های باز و سکوت همراه با توجه، شنونده را قادر می سازد که بر ارتباط گوینده متمرکز شود .
اهمیت گوش کردن بدین قرار است که اگر شما یک فرد کاملا عادی باشید گوش کردن بیش از هرفعالیت دیگر زمان بیداری شما را به خود اختصاص می دهد . گوش کردن اثر بخش از آن جهت مهم است که شما زمان زیادی از هر روز را به آن اختصاص می دهید . بسیاری از جنبه های زندگی ما به مقدار زیادی تحت تأثیر مهارت ها یا عدم مهارت های ما قرار می گیرد . کیفیت دوستی ها ، به هم پیوستگی روابط خانوادگی و کارایی شغلی همه تا حد زیادی به توانایی شما در گوش کردن وابسته است متأسفانه فقط عده معدودی از افراد شنوندگان خوبی به شمار می روند . حتی محققان مدعی هستند که 75% ارتباط کلامی نادیده گرفته می شود و یا اشتباه درک می شود و یا به سرعت فراموش می شود .وقتی با شخصی در زمینه موضوع های مورد علاقه صحبت می کنیم او در واقع گوش نمی دهد و درنتیجه پاسخ هایش نیز خودکار و ماشینی می شود 

شاید پس از چنین تجربه ای بوده که نقل می کنند

حضرت عیسی فرموده: اگر یک گوش تو کاملا شنواست اما گوش دیگرت ناشنواست . عملا می توان گفت افراد در مجموع نمی دانند چگونه باید گوش کنند . تفاوت شنیدن و گوش کردن بسیار مفید است .گوش کردن به فعالیت روان شناختی پیچیده اشاره دارد . به عبارتی «من می توانم صحبت های فرد دیگر را بشنوم بدون آنکه واقعا به او گوش دهم». شنیدن به معنای انتظار همراه با اضطراب است .گوش کردن ترکیبی از شنیدن صحبت های فرد دیگر و انتظاری همراه با اضطراب یعنی درگیری روانشناختی شدید با طرف مقابل است . فردی مشغول صحبت بود و طرف مقابل ظاهراً توجه نداشت وبه او گفت به حرف هایم گوش نمی دهی و او کلمه به کلمه حرف هایش را بازگو کرد ، او به درستیشنیده بود اما گوش نکرده بود چون معنایی را که سعی کرده بود با او در میان بگذارد نفهمیده بود . شاید خود ما هم تجربه مشابه داشته باشیم و بدانیم چقدرناراحت کننده است که صحبت هایمان را فردی به درستی بشنود اما با درک و فهم به آن گوش ندهد .

تلخیص : لعیا عبادالهی

[email protected] : ایمیل