پديده هاي هيجاني

پديده هاي هيجاني
هيجان ترس احساس وحشت و انگيزه اي قوي براي رفتار (جنگ يا گريز)، و يک پاسخ فيزيولوژيايي يا يک برانگيختگي پيچيده است. تعريف هيجان سخت است ولي اکثر نظريه پردازان قبول دارند که يک گرايش کنشي است يعني گرايش به رفتار کردن به شيوه اي خاص (براي مثال گريز است که رويدادي بيروني ( يک تهديد) و يک حالت احساسي (وحشت) آن را فرامي خواند و با يک پاسخ فيزيولوژيايي مشخص (احتمالي) همراه است .يکي از هدفهاي يک حالت احساسي انگيزاندن انسان براي انجام يک رفتار است اگر بگريزيم، وحشت که حالت ناخوشايندي است، فروکش خواهد کرد. بنابراين کم شدن احساسات ناخوشايند به ما انگيزه ميدهد بگريزيم .همان طور كه اُمَن ميگويد کارکرد اصلي هيجانات که در واقع يک حربه ي تحولي زيرکانه ،هستند واداشتن ما به کارهايي است که بايد براي انتقال ژنهايمان به نسل بعد انجام دهيم.
هيجانات حالات کوتاه مدت و موقتي هستند که چند دقيقه تا چند ساعت طول ميکشند و در پاسخ به يک رويداد بيروني رخ مي دهند. خُلق نسبت به ،عاطفه ماندگارتر است. به همين دليل درحالات پايدار با تکرار شونده ي افسردگي و تهييج (شيدايي) را به عنوان اختلالات خلقي می گوييم. يک اصطلاح مرتبط که گاهي اوقات به آن برخورد مي کنيد، اصطلاح عاطفه است که به مايه و حال و هواي هيجاني لحظه اي گفتار و اعمال اطلاق مي.شود .براي مثال، اگر در امتحان نمره ي ۲۰ بگيريد ولي غمگين به نظر برسيد، دوستان شما واکنشتان را عجيب خواهند دانست چون عاطفه ي شما با آن رويداد تناسب ندارد. اصطلاح عاطفه همچنين ميتواند به شکلي کلي تر براي خلاصه بندي مشترکات حالات هيجاني به کار رود. بنابراين کسي که ترسو مضطرب و افسرده است عاطفه ي منفي را تجربه ميکند عاطفه ي مثبت هم شامل گرايش به ،خشنودي، خوشحالي، تهييج و غيره است.
مؤلفه هاي هيجان
دانشمندان هيجان اتفاق نظر دارند که هيجان سه مؤلفه ي به هم مرتبط دارد يعني ،رفتار -فيزيولوژي و شناخت - اما اکثر دانشمندان هيجان روي برخي از اين مؤلفه ها تمرکز ميکنند . دانشمندان هيجان متمرکز بر رفتار معتقدند بين الگوهاي بنيادي ،هيجان تفاوتهاي بنيادي هست؛ براي مثال، عصبانيت نه تنها از جهت چگونگي احساس با غم فرق دارد بلکه از لحاظ فيزيولوژيايي و رفتاري هم با آن فرق دارد اين دانشمندان همچنين تأکيد ميکنند که هيجان راهي براي ارتباط برقرار کردن گونه هاي جانوري است. يکي از کارکردهاي ،ترس ايجاد انگيزه براي اقدام فوري و قاطعي مثل فرار است. اما اگر ترسيده باشيد حالت چهره ي شما خطر را به سرعت به دوستانتان که از قريب الوقوع بودن خطر بي خبرند گوشزد مي کند. ارتباط چهره اي شانس بقاي آنها را بيشتر ميکند چون اجازه ميدهد سريعتر پاسخ دهند.