روانشناسی
درمان اختلال شخصیت مرزی
درمان اختلال شخصیت مرزی
مقدمه
اگر شما یا یکی از عزیزانتان به اختلال شخصیت مرزی مبتلا شده باشد احتمالاً اولین نگرانی شما این
خواهد بود که آیا این اختلال قابل درمان است یا نه در گذشته بسیاری از پزشکان فکر می‌کردند که اختلال
شخصیت مرزی غیر قابل درمان است و آن را در کنار سایر بیماری‌های غیر قابل درمان مانند اختلال
شخصیت ضد اجتماعی در نظر می‌گرفتند امروزه روش‌های درمانی جدیدتر به بسیاری از افراد کمک
کرده تا اغلب بدون دارو به رهایی طولانی مدت از این اختلال دست یابند.
این اختلال پیش آگهی طولانی مدت بهتری نسبت به افسردگی و اختلال دو قطبی دارد اولین قدم به سوی
بهبودی از بین بردن عادت‌ها، تفکرات و احساسات ناکارآمد است که باعث ناراحتی می‌شود تشخیص
مقدار پیشرفت اختلال شخصیت مرزی ممکن است تاثیر زیادی بر نحوه درمان افراد مبتلا به این بیماری
داشته باشد. یکی از اولین چالش‌ها تعیین ماهیت دقیق بیماری است. اختلال شخصیت مرزی اغلب در
بزرگسالان جوان دیده می‌شود در بیشتر موارد اختلال شخصیت مرزی ممکن است به همان روشی درمان
شود که دیابت یا سایر بیماری‌های مزمن مدیریت می‌شوند، یعنی با درمان مبتنی بر دانش و تجربه. اگرچه
ممکن است این بیماری به طور کامل از بین نرود اما می‌توان آن را برای کیفیت بالاتر زندگی بهبود
بخشید.
روان درمانی، داروها، حمایت گروهی همسالان و خانواده همگی امکاناتی برای درمان هستند. درمان به
شما در توسعه مهارت های مدیریت و مقابله با بیماری کمک می‌کند، در برنامه درمانی باید سایر مشکلات
سلامت روان را که اغلب در کنار اختلال شخصیت مرزی رخ می‌دهند از جمله افسردگی یا سوء مصرف
مواد را مورد توجه قرار داد.
درمان‌های موثر بر اختلال شخصیت مرزی
روان درمانی
درمان‌های گفتاری طولانی مدت بخش مهمی از درمان اختلال شخصیت مرزی هستند و به عنوان اولین
خط دفاعی توصیه می‌شوند، هر دو جنبه تغییر در روش درمانی شناختی رفتاری مفید است ، هدف روان
درمانی کمک به فرد در زمینه‌ها زیر است:
-فرد روی سطح فعلی عملکرد خود تمرکز کند.-اگر یاد بگیرد که احساسات ناخوشایند را مدیریت کند
این احساسات کنترل می‌شوند. - کمک به فرد برای توجه به احساسات خود به جای پاسخ دادن به آنها می
تواند به وی کمک کند که کمتر تکانشگر شود. - با توجه به احساسات خود و دیگران ارتباطات خود را
بهبود بخشد.
روش‌های روان درمانی زیر در اختلال شخصیت مرزی موثر خواهند بود
رفتار درمانی دیالکتیکی
این روش یکی از شناخته شده ترین، متداول ترین و آزمایش شده ترین درمان‌های مبتنی بر شواهد برای
اختلال شخصیت مرزی است. لینهان این روش را بر اساس دانش بالینی با بیماران مبتلا به اختلال
شخصیت قاتل که با مداخله درمانی شناختی رفتاری استاندارد تغییری نکرده بودند با اجرای دیالکتیک و
تفکر استراتژیک اعتبارسنجی در درمان که متمرکز برکسب مهارت‌ها و شکل دادن به رفتار است توسعه
داد. رفتار درمانی دیالکتیکی این اختلال را نتیجه تعامل بین افرادی می‌داند که با حساسیت روانی شدید در
محیط‌های بی‌اعتبار
ساز متولد شده‌اند یا افراد و سیستم‌هایی مانند خانواده ها، مدارس، مراکز درمانی و محل کار
نمی‌توانند آسیب پذیری خود را درک کرده یا به سرعت به آن پاسخ دهند.
درمان طرحواره محور
درمان طرحواره محور یک درمان شناختی یکپارچه است که ساختار شخصیتی بیمار را تغییر می‌دهد
درمانگر در جلسات درمانی فردی دو بار در هفته از طیف وسیعی از روش‌های رفتاری، شناختی و
تجربی استفاده می‌کند تا از رابطه درمانی زندگی روزمره خارج و بر رویدادهای آسیب زای قبلی تمرکز
کند بر خلاف سایر درمان‌ها که موضع خنثاتری دارند این روش درمانی پیوندی را بین درمانگر و مراجع
تقویت می‌کند فرایندی که به عنوان بازوالدینی محدود شناخته می‌شود. چهار حالت طرح واره اختلال
شخصیت مرزی که در درمان به آنها پرداخته می‌شود عبارتند از: محافظ بی تفاوت، والد تنبیه کننده،
کودک رها شده/ آزار دیده و کودک عصبانی/ تکانشی. روش تغییر در این درمان شامل تغییر الگوهای
تفکر، احساس و عمل منفی و یافتن جایگزین‌های مناسب برای آنهاست تا دیگر این طرحواره‌های
ناکارآمد بر زندگی بیمار تاثیرگذار نباشند.
درمان مبتنی بر ذهنیت
ذهنی‌سازی توانایی پیچیده‌ای است که افراد در تجسم ایده‌ها و احساساتی که در ذهن خود و دیگران
جریان دارد برای درک تعاملات بین فردی به دست می‌آورند. در این روش درمانی است که مکانیزم تغییر
پیدا می‌شود طبق اصول این درمان علایم اختلال شخصیت مرزی زمانی ظاهر می‌شوند که بیمار ذهن
سازی را متوقف می‌کند که این کار منجر به اطمینان بیمارگونه در مورد نیت‌های دیگر، جدا شدن از تاثیر
زمینه‌های واقعیت و میل دیوانه وار برای تاییداحساسات از طریق اقدام و عمل می‌شود به جای ایجاد
آرامش و امنیت روابط دلبستگی بیش فعال شده اضطراب و مشکلات مقابله را به همراه آورده و درمان
اختلال شخصیت مرزی را چالش برانگیز
می‌سازد. این درمان تلاش می‌کند تا علائم اختلال شخصیت مرزی را با بهبود توانایی بیمار برای
ذهنی‌سازی و تفکر واضح در شرایط احساس فشار، فعال شدن شرایط و ایجاد دلبستگی تثبیت کند.
روان درمانی متمرکز بر انتقال
این روش درمانی بر روابط بین فردی ضعیف و حالات هیجانی قوی بیمار تمرکز دارد در انتقال پویایی
درونی در روابط بین فردی بیمار ظاهر می‌شود و آنها عموماً برای آشتی دادن شکاف بین خیر و شر که
باعث بی ثباتی در احساسات و روابط می‌شود مورد بررسی قرار می‌گیرند. روان درمانی متمرکز بر
انتقال مانند روش درمان طرحواره محور با کمک به بیماران در ایجاد حالت های متعادل‌تر، جامع‌تر و
منسجم‌تر از فراگیری در مورد خود و دیگران کار می‌کند. این درمان شامل دو جلسه درمانی فردی
هفتگی است که با گروه درمانی تکمیل نمی‌شود. از پزشکان خواسته می‌شود که نظارت کنند روان
درمانی متمرکز بر انتقال برای درمان‌های ارائه شده توسط یک پزشک مناسب‌تر است تا گروه‌های
درمانی.
مدیریت خوب روانپزشکی
این درمان از مدیریت فردی استفاده می‌کند که درمان را با انتظار مشارکت مدرسهیا محل کار توجیه
می‌کند. هدف آن این است که با در نظر گرفتن زمینه بین فردی احساسات زمان‌های هیجانی را درک کند.
ممکن است
از دارو، گروه‌ها، آموزش خانوادگی و درمان فردی استفاده شود. این روش درمانی بر عملکرد شغلی ثابت
بالاتر از ارتباطات عاشقانه و بر بهبود عملکرد اجتماعی بیش از درمان علائم خاص تاکید دارد. مرحله
اولیه در آموزش
روانی به بیماران و خانواده‌ها باید اعلام تشخیص همراه با شرح علائم اختلال و به دنبال آن ارائه
اطلاعات در مورد دلایل پیدایش اختلال و پیش آگهی خوب باشد.
آموزش سیستمی برای پیش بینی پذیری هیجانی و حل مسئله
یک برنامه درمانی ۲۰ هفته‌ای است که شامل کار در گروهی به همراه اعضای خانواده دوستان و سایر
افراد مهم زندگی است این روش نیز در کنار بسیاری از انواع روان درمانی های دیگر مورد استفاده قرار
می‌گیرد.
تلخیص : سحر مقدس
منبع: کتاب اختلال شخصیت مرزی
نویسنده: آلیسیا . ت . هالیمن
مترجم: قربان حسینی
ایمیل
